Zero emission

 

Enkele peuterverjaardagen zijn in aantocht en het ware niet verkeerd deze dreumesen op een CO2-neutrale toekomst voor te bereiden. Zero emission F1 racekarren. Geen diesel, geen kerosine en geen lithium
. En een pak lichter als die neolithische Fred Flintstone mobielen.  Het prototype leidde tot lust op meer en onwillekeurig dacht ik aan de goede Sint. Misschien plaatst hij wel een bestelling. Daarop wil ik natuurlijk voorbereid zijn (just in case).

Mijn eerste renstal is klaar.De chauffeurs moet ik nog vinden.  

Borrelhapjespresentatieschotel (of zoiets)

Twee schijven eik cadeau gekregen en aan de verkleuring te zien was het duidelijk  dat ik ging zweten. 

Wat ik er uit zou maken was nog onduidelijk. Eerst maar rond en vlak draaien.Na enige tijd stond ik op het punt op te geven. In geen tijd was mijn guts stomp. Speciaal werktuig aanschaffen voor slechts twee schijven oerharde eik kwam niet in vraag. Maar misschien brengt tijd raad.

Vertwijfeld niets doend besloot ik toch weer eens mijn slijpschijf  in goede conditie te brengen. Met een goede ritser was de karwij vlug geklaard en werden alle beitels eens heerlijk vertroeteld.  De resultaten waren duidelijk zichtbaar. De sneden waren perfekt glad en niet meer gekarteld.  Misschien zou die hardnekkige eik zich gevleid voelen door een scherpe guts gestreeld te worden.

En zij deed het! Halleluja!

Langzaam maar zeker nam de eerste schijf vorm aan. Daarna de tweede.  De ook benodigde beuk liet zich snijden als boter en een bekertje tevoorschijn brengen met een 2mm wandsterkte veroorzaakte gejubel.

Eik Ø32/25cm en beuk



Bij het bekijken van de foto moest ik jammerlijk vaststellen dat het bekertje niet correct zit, 
Eerst wou ik het daar bij laten. Geen blinde die het ziet. Toch liet deze slordigheid mij niet met rust.  Met een ijzerzaagblad kon ik de beker zonder schade afzagen. De rest was kinderspel: schotel en beker mooi even draaien, beide met een gat voor een deuvel voorzien, passende deuvel draaien en  het geheel samen lijmen.

Gelukt.


Juglans regia

 ofte gewone okkernoot.

Monniken en pastoortjes zagen in de okkernoot een teken van wellust en zonde.  Allicht ging het om de zo smakelijke noot die inderdaad  celibataire fantasie kon opwekken.  Bij mij werd mijn fantasie actief nadat ik een stukje boom in de lengte had gehalveerd.  Het hout van de buitenkant (schors) naar de binnenkant (kernhout) toe draaien zou natuurlijk de grootst mogelijke schaal opleveren. Omgekeerd wordt de schaal wel iets kleiner maar dan wel zo veel interessanter.

 Ik heb al meerdere schalen met 'live edge' gedraaid maar deze 2 okkernoten vind ik werkelijk super.