Dode berk.

De hitte vorig jaar beviel één van mijn menige berken niet al te zeer.

Nog slechts één tak had groen blad.

Ik hoopte dat ze, taai als berken nu eenmaal zijn, zich dit jaar zou herstellen.

Helaas. Haar buurberken stonden fris in het groen maar zij bleef dor.

Ik vreesde dat zij wel eens het loodje kon leggen, letterlijk.

Een amputatie tot onder de knie maakte de oorzaak voor haar uitdrogen duidelijk:

die berk was zo hol als een lege bierfles. Ze was rijp voor het crematorium. Anders gezegd: thermisch opwaarderen.

Het hout was ook al sterk bevallen door schimmels.

Zulks hout is voor een timmerman/schrijnwerker afval maar voor een houtdraaier

ten zeerste aantrekkelijk.

Berk. Ø165mm x H65mm

Ø18cm x H7cm

Nog meer epoxy.

 In onze regio germania komt twee keer per jaar de 'Schadstoffmobil' langs. Vrij vertaald: de alles-wat-je-zeker-nooit-mag-zuipen-camionette.

En nu sta ik daar met nog een halve fles epoxy giethars. Dat spul werd geproduceerd, verpakt, gekocht, verstuurd. En nu zou ik dat weggooien, lees: ze kunnen er mee doen wat ze willen, het is niet meer mijn probleem.

Foei.

Milieubewust zoals ik nu eenmaal ben, en dat weet intussen de halve wereldbevolking, heb ik besloten deze kiessakkerie te integreren in objecten die, wie weet, in een Museum voor Nutteloze Voorwerpen de mensheid zullen overleven. Wat de neopostcoronaarcheologen/astrologen  er zullen  uit afleiden laat ik over aan hun eigenste fantasie. Misschien ontdekken ze dat dit mysterieuze voorwerp wel degelijk het apocalyptische zwart gat afbeeldt, omringd door 2 blauwe Avatar ringen. 

De meer Down-to-Earth wetenschappers zullen natuurlijk onmiddelijk doorhebben dat dit astrale waarzeggersobject niet tot de Nôtre-Dame behoorde maar het gevolg was van een wamoekerandersmeedoen.

Linde, leisteen en epoxy. Ø23cm x H3.5cm 

Hittegolf.

Veel te heet om iets in de tuin te doen.

De werkplaats is een aangenaam toevluchtsoord en er een doosje draaien een aangename bezigheid.

Ø14cm x H 9cm. Berk, noot en eik.