De kip ..., of het ei ?

Hoe het ook zei, eieren konden de wereld bewegen.

Little Enders, Big Enders. Het ei van Columbus. Met iemand een eitje pellen.

Op je eieren blijven zitten. Het gouden ei. Etc., etc., ...

Ook kippen komen niet tekort: praten als een kip zonder kop. Fris als een hoen.

Met de kippen op stok gaan, Etc., etc., ...

Tijd dus om ook eens aandacht te schenken aan eierdopjes.

One for all ?

All for one ?

Een collega houtdraaier suggereerde afneembare eierdopjes.

Prima suggestie, vind ik.

Een draaiende schijf kon ook een pluspunt zijn, denk ik.

Eens zien of ik dat voor mekaar krijg ...

Klein, maar fijn.

 Al meer dan een jaar lag daar een stukje eik op mijn werkbank.

Geen idee wat ik er mee kon doen. Een tamelijk groot gat, waar ooit eens een

zijtak probeerde zijn weg te vinden, wees richting keukenhaard.

Niet helemaal overtuigd van mogelijke alternatieven wilde ik wel een uurtje of zo

investeren in de eventuele mogelijkheid mijzelf on/gelijk te geven.

3 uur lang twijfelen maar langzamerhand toch meer en meer zelfvertrouwen 

opbouwen resulteerden in dit eenvoudige kleinood:

Eik, Ø 75mm x H 75mm, wandsterkte 3-5mm

De beuk er in.

 Niet alleen dode berken kunnen prachtig hout leveren.

Ook beukenhout dat door schimmels aangetast is hoeft niet per sé door de schoorsteen

de lucht ingejaagd worden.

De dichtheid van dit hout is niet homogeen. Bij een toerental van ongeveer 250rpm begint de draaibank onaangenaam te vibreren. Eerst wanneer veel hout weggesneden is kunnen ca. 500rpm aangehouden worden,

Een verder probleem is het zachte kopse hout. Daar wordt meer hout weggedraaid als bij het vastere langhout,

Daardoor krijg je het werkstuk heel moeilijk perfekt rond zodat de problemen nog eens versterkt optreden (vibratie + uitscheuren van her kopse hout).

Maar met scherp gereedschap en een goeie dosis geduld valt toch wat te bereiken.

Een bescheiden voorbeeld;

Ø 155mm x H 95mm, wanddikte 10mm

Dode berk.

De hitte vorig jaar beviel één van mijn menige berken niet al te zeer.

Nog slechts één tak had groen blad.

Ik hoopte dat ze, taai als berken nu eenmaal zijn, zich dit jaar zou herstellen.

Helaas. Haar buurberken stonden fris in het groen maar zij bleef dor.

Ik vreesde dat zij wel eens het loodje kon leggen, letterlijk.

Een amputatie tot onder de knie maakte de oorzaak voor haar uitdrogen duidelijk:

die berk was zo hol als een lege bierfles. Ze was rijp voor het crematorium. Anders gezegd: thermisch opwaarderen.

Het hout was ook al sterk bevallen door schimmels.

Zulks hout is voor een timmerman/schrijnwerker afval maar voor een houtdraaier

ten zeerste aantrekkelijk.

Berk. Ø165mm x H65mm

Ø18cm x H7cm

Nog meer epoxy.

 In onze regio germania komt twee keer per jaar de 'Schadstoffmobil' langs. Vrij vertaald: de alles-wat-je-zeker-nooit-mag-zuipen-camionette.

En nu sta ik daar met nog een halve fles epoxy giethars. Dat spul werd geproduceerd, verpakt, gekocht, verstuurd. En nu zou ik dat weggooien, lees: ze kunnen er mee doen wat ze willen, het is niet meer mijn probleem.

Foei.

Milieubewust zoals ik nu eenmaal ben, en dat weet intussen de halve wereldbevolking, heb ik besloten deze kiessakkerie te integreren in objecten die, wie weet, in een Museum voor Nutteloze Voorwerpen de mensheid zullen overleven. Wat de neopostcoronaarcheologen/astrologen  er zullen  uit afleiden laat ik over aan hun eigenste fantasie. Misschien ontdekken ze dat dit mysterieuze voorwerp wel degelijk het apocalyptische zwart gat afbeeldt, omringd door 2 blauwe Avatar ringen. 

De meer Down-to-Earth wetenschappers zullen natuurlijk onmiddelijk doorhebben dat dit astrale waarzeggersobject niet tot de Nôtre-Dame behoorde maar het gevolg was van een wamoekerandersmeedoen.

Linde, leisteen en epoxy. Ø23cm x H3.5cm 

Hittegolf.

Veel te heet om iets in de tuin te doen.

De werkplaats is een aangenaam toevluchtsoord en er een doosje draaien een aangename bezigheid.

Ø14cm x H 9cm. Berk, noot en eik.

Cancelled.

Zoals al geruime tijd verwacht is de komende kerstmarkt afgelast.

Een, verwachte, opdoffer voor de 'artisans' met een sowieso al bescheiden inkomen.

Ook de handelaars in junk zijn natuurlijk diep getroffen. Zij willen, en mogen, ook hun brood verdienen.

Voor mij biedt zo een markt de mogelijkbeid dat mijn hobby zich zelf financiert,

wat geen strikte voorwaarde is. Af en toe eens een accesoir kopen belast het familiebudget niet.

Het gaat mij eerder om het pricipe.

Soit.

Mijn evergreen kerstboompjes (ze verliezen écht geen naalden) zal ik dan misschien

in mijn tuin planten. Allicht zijn ze volgend jaar dan al ietwat groter.

Epoxy

Houtdraaien is intussen een bijna dagelijkse bezigheid geworden. Bijna alle draaiers noemen het een virus.

Uiteraard niet 'het' virus hoewel toeschouwers toch beter een beetje afstand houden en een mond-neus-masker heel dikwijls noodzakelijk is. Aanstekelijk is het ook. Maar eenmaal 'gebeten' wil je er niet meer vanaf.

Na mijn laatste smeerboelervaring wou ik dat spul toch maar liefst kwijt. Tot ik overlegde of  het toch nog positief kon gebruikt worden en één of ander esthetisch detail kon toevoegen.

Het proberen waard.

In een voorgedraaid stuk lindenhout boorde ik enkele wel bepaalde gaten en vulde ze op met

dat spul (epoxy giethars)

24 uur later kon ik met een bang hart aan het experiment beginnen.

De schaal werd verder uitgehold, op de bodem nog een ring gedraaid en

met epoxy opgevuld.

nog eens 24 uur laten uitharden en de schaal haar definitieve vorm geven.

Of ik de rest van de fles epoxy nog eens zal gebruiken?

Het is vies spul:

Het eindresultaat na aanbrengen van lijnolie en was.

Smeerboel.

Contactlijm kon niet verhinderen dat de smalle scheur in een schotel groter werd.

Ook een tweede schaal moest hetzelfde lot ondergaan.
Twee keer drie uur werk voor een handvol brandhout !?!
Misschien is "The problem is the solution" ook toepasbaar op draaiwerk.
Wat als die scheur geen onaangename pech is maar opzettelijk gemaakt
om er iets positiefs mee te doen.

Misschien kon ik er een stuk hout in lijmen  met de Kintsugi techniek.
Of toch eerder het geheel opvullen met giethars.
De tweede optie zag er gemakkelijker uit. Onderkant afplakken met duct tape en vanaf de voorkant
opvullen met gekleurd epoxyhars. Simpel - dacht ik.

Maar hoe kan je vlak kleefband perfect op een ronde schaal aanbrengen?
En mocht dat lukken: hoe vul je een concave wand op?
Antwoord: met veel zenuwen, geduld en een hoop smeerboel.
Zelfs na enkele uren uitharden vindt dit spul een weg naar buiten.

Maar de boer die ploegde voort.
Beetje per beetje giethars ingieten en elke keer 24 uur laten uitharden.
Uiteindelijk waren de scheuren volledig gevuld en kon ik het overtollige hars
wegdraaien. Tijdens de droogtijden bleven de schalen natuurlijk niet perfekt rond
zodat er toch wat meer hout  verwijderd moest worden.

Na het grondig schuren en enkele 'lagen'  lijnolie aan te brengen ben ik toch
tevreden met het eindresultaat en heb ik geleerd hoe je zo een smeerboel kunt verhinderen.
Toegegeven, kunsthars leidt niet noodzakelijk tot een kunstwerk.

Oefening baart kunst.

Oefenen dus.
Mijn stapel beukenhout bevat heel wat stukken die te mooi zijn om zomaar
te verbranden.

Een deel heb ik terzijde gelegd om later eens te draaien.
Veel later. Het zal wel enige jaren duren vooraleer dit hout droog is.
Gezien ik de kopse einden niet behandel zijn diepe scheuren dan wel onvermijdelijk.
Er zal wel nog genoeg bruikbaar hout overblijven.

Tot het zover is kan ik mijn nieuwe draaibank wel niet in mijn werkplaats
gewoon laten verroesten.
Dus maar eens ervaring opdoen met 'groen' hout.

Met een 10cm dikke schijf beukenhout, ca. Ø 25cm, zou mijn machientje geen problemen
mogen hebben. Het toerental moet aanvankelijk tamelijk laag zijn.
Van zodra de schijf min of meer een ronde vorm aangenomen heeft kan het al wat vlugger
(en gemakkelijker) gaan.

Drie uur later kan ik het resultaat met een bevredigend gevoel in huis brengen.
Nog niet perfekt maar ik heb bijgeleerd.
Hout om te oefenen heb ik voldoende.
'k Ben benieuwd hoe die schaal zich in de warme huiskamer zal vervormen.

On-gewenste on-woorden zoals on-weer, on-kruid, on-ding enz... voorspellen weinig goeds.
On-geduld behoort daar toe.
De volgende dag waren de eerste scheuren al goed zichtbaar.

Met secondelijm en zaagmeel hoop ik de schade wat in te dammen.
De schaal gaat terug naar de werkplaats en wordt nu tegen al te vlug drogen ingepakt
in houtkrullen.
Eigen schuld, dikke bult.