Michel draait door.

Zoals iedereen heb ook ik al altijd een wenslijst gehad.
Niet altijd hetzelfde. Uiteraard. Sinterklaas kan niet altijd dezelfde wensen onvervuld laten.
Aldus werd dit lijstje af en toe aangepast aan de Sinterlijke voorstelling, m.a.w.: wat er na o-zo-vele -teleurstellingen van die voorstellingen nog overgebleven waren. Niks dus.
Of toch. Een figuurzaagje. Een schoolkameraadje uit het lager onderwijs had zo van die heerlijke Mickey Mousjes in zijn slaapkamer hangen. Zoiets had ik ook wel graag.
Met de jaren werd de teleurstellende Sint terzijde geschoven en begon ik mijn wensen zélf te vervullen. Uiteraard een kwestie van geld en noodzakelijkheid. Na lang en rijp overleg kon ik mij zo een figuurzaagje (toen nog + 75 Bfr) wel veroorloven. Maar zoals een vlinderslag een orkaan kan veroorzaken volgde op dit figuurzaagje stilletjes aan een verzameling aan houtbewerkingsgereedschap. Bij elke aankoop speelde 'graag hebben' geen rol. 'Noodzakelijkheid' was het Leitmotiv. Elk stuk gereedschap moest zichzelf als noodzaak kunnen bewijzen. Zoniet bleef het op mijn wie-weet-of-het-er-ooit-van-komt-wenslijstje staan. Speelgoed vs. werktuig.

Na 30 (dertig) jaar bevatte mijn wenslijst nog 1 (één) stuk speelgoed. En gezien er voor dit stuk geen noodzakelijkheid bestond bleef het staan waar het 30 jaar lang stond: op de wenslijst.
Ik verzamel graag 'afval'. Wie weet waar het ooit goed voor is. Maar na jaren zo maar nodeloos rondslingeren kieper ik dergelijke voorwerpen uiteindelijk toch maar daarheen waar ze behoren.
Ook het restant van mijn lang gekoesterd wenslijstje. Stel dat ik dat speelgoedje (meer was het niet) zou hebben, wat doe ik er dan mee? Een noodzakelijkheid bestond niet. Om er alleen maar mee te spelen heb ik tijdens de warme seizoenen geen tijd en mijn werkplaats is te koud om mij tijdens de winter te amuseren. Aldus besloot ik om dit restantje wenslijst en de paralelle gedachtenkronkel naar de eeuwige droomvelden te sturen.

Don't wish, it could happen.

De vrachtwagenchauffeur toont mij een bestelbon. "Voor mij? Ik heb nergens iets besteld."
Zoneman, knap 20 jaar jong, heeft weer wat gekocht. My dear God. Wat nu weer?
"Groot, zwaar, met palet ca. 50 kg."
My goodness, wat wil hij daar nu mee beginnen?

Kort na mijn verjaardag. Mijn frank valt ...




















Er blijft mij slechts 1 optie: verwarming in mijn werkplaats installeren.

4 opmerkingen: